Thursday 28 April 2016

Μύρον το Άγιον


Γενικές πληροφορίες

Άγιο Μύρο ονομάζεται ένα μείγμα λαδιού και 57 διαφορετικών φαρμακευτικών φυτών και αρωματικών ουσιών, το οποίο παρασκευάζεται κατ' αρχαίο προνόμιο αποκλειστικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κάθε δέκα περίπου χρόνια, και κατόπιν αποστέλλεται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατά το μυστήριο του
χρίσματος (μετά τη βάπτιση). Ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας», «χρίσμα επουράνιον».

Ιστορία

Η παρασκευή (έψηση) του Αγίου Μύρου βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο Βιβλίο της Εξόδου (
Έξοδος λ΄ 22-25), όπου αναφέρεται:
«καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· καὶ σὺ λάβε ἡδύσματα, τὸ ἄνθος σμύρνης ἐκλεκτῆς πεντακοσίους σίκλους καὶ κινναμώμου εὐώδους τὸ ἥμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα καὶ καλάμου εὐώδους διακοσίους πεντήκοντα καὶ ἴρεως πεντακοσίους σίκλους τοῦ ἁγίου καὶ ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν εἲν καὶ ποιήσεις αὐτὸ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον, μύρον μυρεψικὸν τέχνῃ μυρεψοῦ· ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον ἔσται».


Το Άγιο Μύρο ξεκίνησε να παρασκευάζεται τον 2ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο Χριστιανισμός επεκτάθηκε πολύ γεωγραφικά, προκειμένου να μπορεί να τελείται το μυστήριο του χρίσματος σε απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν μπορούσαν να πάνε οι Απόστολοι, που έχοντας την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ήταν οι μόνοι που μπρούσαν να τελέσουν το μυστήριο. Ως τον 8ο αιώνα, το δικαίωμα παρασκευής Αγίου Μύρου είχαν όλοι οι
επίσκοποι. Σιγά σιγά όμως το δικαίωμα αυτό περιορίστηκε στους Πατριάρχες και κατόπιν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, για λόγους διοικητικής τάξης και ενότητας των εκκλησιών.
Φωτο από εδώ

Συστατικά

Τα συστατικά του Αγίου Μύρου αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Η πρώτη γραπτή συνταγή, σε βερβερινό κώδικα του 8ου αιώνα, αναφέρει 13 υλικά. Αυτά αυξομειώνονταν κατά καιρούς από τους αρμόδιους για την παρασκευή «
μυρεψούς» και είναι καταγεγραμμένα στην τυπική διάταξη της Συνοδικής εν Μόσχα Βιβλιοθήκης, στο Ευχολόγιο του Γκόαρ και στο Μέγα Ευχολόγιο. Το 1951, επί πατριαρχίας Αθηναγόρα, οριστικοποιήθηκε ο αριθμός των συστατικών σε 57.

Τα κυριότερα αυτών είναι: αγγελική, αριστολοχία, άσσαρο, βαλσαμέλαιο, βατάνι άκαιρο, δρόγες, ελαιόλαδο, ελένιο, εχινάνθη, ζινγκίβερη, ζουτομπά, ίριδα, καγχρεά, κανέλα, καρποβάλσαμο, καρυοφύλλι, κάσσια μαύρη, κελτικό, κιννάμωμο, κόρο, κρασί, κύπερι, λάβδανο, μάκαρι, μαστίχα Χίου, ματλαία ελαίου, μητζόκοκκαμύρα, μυροβάλανο, νάρδος, ξυλοβάλσαμο, πέτιτο, πιπέρι μαύρο, ροδέλαιο (αποστέλλεται από το
Πατριαρχείο Βουλγαρίας), σάψιχο, σμύρνα, στάχο, στύρακας, τερεβινθίνη, τζιτζίβερι, φύλλα ινδικού. Βασικό συστατικό επίσης είναι και ο μόσχος, φυσική αρωματική ουσία που εξάγεται από τον αδένα ενός είδους ελαφιού και αποτελεί ένα από τα πιο ακριβά συστατικά της αρωματοποιίας.

Διαδικασία παρασκευής

Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται με απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου, όταν αυτή διαπιστώσει ότι το Μύρο τελειώνει, κάτι που στη σύγχρονη εποχή συμβαίνει περίπου κάθε δέκα χρόνια. Την παρασκευή επιβλέπουν δυο επιτροπές, η εκκλησιαστική που αποτελείται από ιερείς και η επιτροπή κοσμητόρων που περιλαμβάνει σχετικούς με το τεχνικό μέρος της παρασκευής χημικούς, φαρμακοποιούς και εμπόρους αρωματικών ειδών, της οποίας προεδρεύει ο Άρχων Μυρεψός.

Η έψηση του Μύρου γίνεται κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, από την Κυριακή των Βαΐων έως και τη Μεγάλη Πέμπτη. Η έψηση του Μύρου γίνεται σε ειδικό Κουβούκλιο, το οποίο υπάρχει στο Πατριαρχείο.

Την Κυριακή των Βαΐων και τη Μεγάλη Δευτέρα γίνεται από τον Πατριάρχη ευλογία των κοσμητόρων και
Μικρός Αγιασμός των σκευών και υλικών που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του Μύρου. Στο τέλος του αγιασμού ο Πατριάρχης, αφού βάλει ορισμένα από τα υλικά στους λέβητες, ανάβει τη φωτιά για το ψήσιμο, που καίει με κομμάτια παλαιών εικόνων, φθαρμένα εκκλησιαστικά έντυπα, καθώς και άχρηστα ξύλα από διάφορα μέρη ναών. Τη Μεγάλη Τρίτη γίνεται μνημόσυνο αυτών που έχουν δωρίσει χρήματα ή είδη για την παρασκευή του Μύρου καθώς και ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου. Τη Μεγάλη Τετάρτη συμπληρώνεται το μίγμα στους λέβητες με τον μόσχο και τα διάφορα βότανα, και ολοκληρώνεται έτσι η παρασκευή του Μύρου, που τοποθετείται σε αργυρά δοχεία. Τέλος το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο Όρθρος στο παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα. Κατόπιν διεξέγεται λιτανεία στο εσωτερικό της Πατριαρχικής Αυλής, στην οποία το Μύρο μεταφέρεται από 24 αρχιμανδρίτες που κρατούν τα 12 μεγάλα αργυρά δοχεία και τελευταίο τον Πατριάρχη με μια μικρή Μυροθήκη. Παρίστανται επίσης διπλωμάτες και εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους. Η τελετή ολοκληρώνεται με Θεία Λειτουργία, κατά τη διάρκεια της οποίας ευλογείται και καθαγιάζεται το Άγιο Μύρο. Κατόπιν το Μύρο μεταφέρεται και αποθηκεύεται στα μεγάλα δοχεία του Μυροφυλακίου, στον Πύργο του Πατριαρχείου. Από εκεί διανέμεται στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.
 
Χρήση

Εκτός από το μυστήριο του χρίσματος, κατά το οποίο η χρήση Αγίου Μύρου συμβολίζει τη μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στο βαπτιζόμενο, το Άγιο Μύρο χρησιμοποιείται και:
Για το χρίσμα ανθρώπων που προσέρχονται στην Ορθοδοξία από άλλα δόγματα, των οποίων γίνεται δεκτή η προηγούμενη βάπτιση
Στα εγκαίνια ναών, για τον καθαγιασμό της
Αγίας Τράπεζας
Στην καθιέρωση ιερών αντικειμένων και εικόνων
Στη στέψη ορθοδόξων Βασιλέων και Αυτοκρατόρων
Στην ανακομιδή ιερών λειψάνων

Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες που υπάρχουν, Άγιο Μύρο παρασκευάστηκε:


Το 1208 επί Πατριαρχίας
Μιχαήλ Δ΄ (στη Νίκαια)
Το 1705 επί Πατριαρχίας
Γαβριήλ Γ΄
Το 1759 επί Πατριαρχίας
Σεραφείμ Β΄
Το 1833 επί Πατριαρχίας
Κωνσταντίου Α΄
Το 1856 επί Πατριαρχίας
Κύριλλου Ζ΄
Το 1865 επί Πατριαρχίας
Σωφρονίου Γ΄
Το 1879 επί Πατριαρχίας
Ιωακείμ του Γ΄
Το 1890 επί Πατριαρχίας
Διονυσίου Ε΄
Το 1903 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
Το 1912 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
Το 1928 επί Πατριαρχίας
Βασιλείου του Γ΄
Το 1939 επί Πατριαρχίας
Βενιαμίν
Το 1951 επί Πατριαρχίας
Αθηναγόρα
Το 1960 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα
Το 1973 επί Πατριαρχίας
Δημητρίου
Το 1983 επί Πατριαρχίας Δημητρίου
Το 1992 επί Πατριαρχίας
Βαρθολομαίου
Το 2002 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου
Το 2012 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου

«Κατάλογος των ειδών των αρωμάτων εξ’ ων συντίθεται το Άγιον Μύρον»

1. Άκορος ή κάλαμος ευώδης ( Acorus calamus )
2. Άμμωμον ( Primevére )
3. Ανθόνερο ( Eau de fleurs )
4. Αριστολόχια μακρά ( Aristoloche longue )
5. Ασαρον άγριο ( Nard sauvage, Asarum europaeum, Asarabacca, Άγρια πιπερόριζα )
6. Βάκχαρις ή Κρόκος ( Safran )
7. Βάλανος μυριψική ( Glans unguentarıa )
8. Έλαιον καθαρόν ( Huile pure d’ olive )
9. Ελένιον ( Inula Helenium )
10. Εχινάνθη ( Jonc odorant )
11. Ζαρνάβας ( Zerneb )
12. Ζιγγίβερις ή Ζιντζιβέρ λευκή, Τζίντζερ ή Πιπερόριζα ( Gingiber officinale )
13. Ίρις Φλωρεντιανή ( Iris de Florence )
14. Καρδάμωμον μικρόν ( Petit Cardamome )
15. Καρποβάλσαμο ή κουβέβι ( Fruit du baumier )
16. Κάρυα αρωματικά ( Noix de muscades )
17. Κρυόφυλλα ή γαρύφαλλον ( Girofle )
18. Κασσία μέλαινα ( Cassia nigra, Casse noire )
19. Κιννάμωμον ( Cinnamomum )
20. Κόμμι ευώδες ή Μετζουβί ( Benzoin amygdaloide )
21. Κύπερις ή ἐλαιον Κύπερις ( Cyperus rotundus )
22. Λάδανος καθαρά ( Cistus creticus, Labdanum, Ladanum pur)
23. Λίβανος λευκός ( Libanos blanc )
24. Μάκερος Ολλάνδας ( Maceris, Macis )
25. Μαστίχη καθαρή ( Mastic pur )
26. Μυροβάλανον καθαρόν ( Myrobalan pure )
27 Μυρσινόκοκα ( Baies de myrte )
28. Νάρδος Κελτική ( Nardus Celtica ή Valeriana, Valeriane Celtique )
29. Ξυλαλόη Μαβέρτης ( Aloes de Barbades )
30. Ξυλοβάλσαμο ( Bois de baumier )
31. Ξυλοκασσία ή Αγγελική Βοημίας ( Angelıque du Boheme )
32. Οίνος στίφων μέλας ( Vin rouge astringent )
33. Πεπέρι μακρόν ( Piper longum, Poivre long )
34. Πέπερις ( Poivre noir )
35. Ρετσίνη λευκή καθαρή ( Poix blanche pure )
36. Ροδόνερο (Eau de roses )
37. Σάμψυχος ή Μαντζουράνα ( Origana Mejorana ή Marjolaine)
38. Σμύρνα καθαρά ( Myrrhe pur )
39. Στάχυς ή Στάχος Ινδικού Νάρδου ή Ναρδοστάχυς ( Nard Indien )
40. Στύραξ υγρά ( Styrax liquid )
41. Τερέβινθος Βενετική ( Terebintine de Venise )
42. Τύλλις ( Fenugrec ) και
43. Φύλλον Ινδικόν ( Malabathrum )

Ύλικά που εγχέονται είς το Μύρο μετά την έψηση:
1. Άμπαρι ( Ambrevraı )
2. Βαλσαμον Μέκκας ήτοι Βαλσαμέλαιον ( Baume de la Mecque )
3. Έλαιον δάφνης ( Huile de laurier )
4. Έλαιον δενδρολιβάνου ( Huile de rosmarin)
5. Έλαιον καρποβαλσάμου ( Huile de carpobalsamon )
6. Έλαιον καρυοφύλλων ( Huile de giroflee )
7. Έλαιον κιναμώμου σεϊλάνικον ( Huile de cinnamome de Ceylan )
8. Έλαιον κίτρου ( Huile de citron )
9. Ελαιον μάκερις ( Huile de musc )
10. Έλαιον νάρδου ή λεβάντας ( Huile de nard )

11. Έλαιον σαμψύχου ( Huile de marjolaine )
12. Μοσχοκαρυέλαιον Ολλάνδας πηκτόν ή Κάρτον ( Huile de noix du muscades epaisse )
13. Μόσχος Ινδικός ( Musc tonkin ) και
14. Ροδέλαιο ή έλαιον τριανταφύλλου ( Huile de roses )
 

No comments:

Post a Comment